Het verhaal van Alice

Wat als je zoekt maar je weet niet wat je moet vinden, maar je vindt het toch?!

Ongeveer een half jaar geleden was ik ook op zoek. Was ik niet gelukkig? Nee dat ook eigenlijk niet. Ik had ogenschijnlijk alles: een mooi gezin, fijne relatie en prima werk. Maar toch zat dat gevoel er.

Tja ben wel voor het mooie een paar kilo te zwaar. Zou daar dat gevoel dan vandaan komen?

Na wat googelen kwam ik op de site van Lien. Huh Leerdam? Dat is toch 30 minuten rijden. Zit er niemand dichterbij? Nee, ik voelde dat ik dit moest doen. Ik moest naar Lien. Waarom, geen idee..

Na de intake was ik in de war. In zo’n relatief korte tijd legde Lien de vinger op de zere plek. Ze raakte me vol in mijn zijn. Zo erg dat mijn lichaam heel heftig reageerde. Ik kreeg het koud en was heel moe. Maar ik voelde al gelijk een opluchting. Iemand die mij begreep.

Ik besloot om het traject in te gaan. Een grillig traject. Ik leerde anders naar mezelf en mijn omgeving te kijken. Ik leerde vertrouwen en bouwen op mijn eigen kracht. Maar ik leerde ook dat verwarring soms nodig is om inzicht te geven en te houden.

Ik heb van Lien geleerd om op mezelf te kunnen vertrouwen en van mezelf te houden. Ik heb geleerd om buiten de gebaande paden te gaan. Ik heb geleerd dat ik er mag zijn zoals ik ben.

Ik gun iedereen de ervaring die ik heb meegemaakt. Lieve Lien, dank je wel! Onze paden zullen nog een keer kruisen, dat weet ik zeker.