Het verhaal van Dionne

Het moment dat ik bij Lien terecht ben gekomen was een moment voor mij waarin ik geen raad meer wist wat te doen en hoe ik hier ooit uit zou komen. Het was een complete chaos in mijn hoofd en het leek wel een nachtmerrie waarin ik was beland en waarin ik nooit meer wakker zou worden.

Ik wist niet dat een mens in staat was om zich zo te voelen. Via via ben ik toen bij Lien terecht gekomen. Ik wilde al hypnotherapie gaan volgen en iets in mij zei dat ik het bij Lien moest gaan volgen, ook al zat het niet bij mij om de hoek.

Ik vertrouwde eigenlijk niets of niemand, hoe graag ik het ook wilde. Ik had zo’n innerlijke drang om mensen te willen vertrouwen, het goede in mensen te zien en het frustreerde mij enorm dat het mij maar niet lukte. Maar toch langzamerhand wist Lien bij mij vertrouwen te creëren.

Vanaf het moment dat ik het traject gestart ben bij Lien kwamen de veelvuldige triggers op mijn pad, ik wist niet wat mij overkwam. Mijn wereldje was zo klein en ik voelde mij nergens meer veilig.

Maanden werd ik voor mijn gevoel van de ene kant naar de andere kant geslingerd (soms nog steeds, want ik ben nog aan het leren) en het enige wat ik hoefde te doen was het te voelen. Ik wilde de situaties en mensen gaan ontwijken, maar iets in mij zei dat dit bij mijn proces hoorde en dit precies was wat er moest gebeuren en ik de mensen en de situaties om mij heen nodig heb om te groeien.

Overgeven aan het gevoel zonder er allerlei verhalen van te maken in mijn hoofd en zonder dat ik iets moest doen van mezelf om het gevoel weg te krijgen, wat vond ik dat moeilijk.

Voelen is iets wat ik nog nooit geleerd heb in mijn leven en wat ik helemaal niet kende. Ik heb dit altijd heel goed weten te onderdrukken en dat is inmiddels iets wat mij niet meer lukt en dat is maar goed ook, want anders zou ik niet groeien.

Ik was mij eigenlijk wel al snel heel bewust van mijn patronen, maar ik vond het moeilijk om op mezelf te vertrouwen dus ook daarin begon ik te twijfelen. Verzin ik het niet allemaal? Overdrijf ik niet? En klopt het eigenlijk wel? Wat gebeurd er eigenlijk met me en ik snap er helemaal niks meer van. Dit waren vragen die regelmatig door mijn hoofd heen spookte.

Iedereen om mij heen had wel een mening of ongevraagde goedbedoelde adviezen, die ik dan opvolgde (vanuit mijn oude patroon) en vervolgens weer merkte dat dit niet was wat voor mij werkte waardoor ik selectiever begon te worden.

Lien leerde mij mijn eigen pad te volgen en zij leerde mij opstaan als ik weer was gevallen. Ik kan steeds beter naar mijn gevoel luisteren in welke weg ik wil bewandelen hoe spannend en eng ik dat soms ook vind. Ik leer steeds beter op mijzelf te vertrouwen en minder te leven vanuit angst en uit mijn veilige vertrouwde omgeving te stappen.

Ik heb van de week ook besloten om een vliegticket te boeken en in mijn eentje een paar dagen weg te gaan. Dat zou ik vroeger nooit gedaan hebben, hoe graag ik dat wel zelfs zou willen maar liet mij daarin altijd leiden door angst.

Ik heb tijdens mijn reis met Lien zóveel geleerd, leer mezelf steeds beter kennen en hoe ik in het leven wil staan. En dat ik geen slachtoffer wil en hoef te zijn van de dingen die ik heb meegemaakt in mijn leven of nog ga meemaken, want dat is zonde, het leven is namelijk zó mooi en de wereld is helemaal niet gevaarlijk. En juist de dingen die ik heb meegemaakt maken mij tot de persoon die ik nu ben, waar ik dankbaar voor ben.

Ik zou mijzelf van een jaar geleden niet eens meer herkennen, ik was altijd zo op mijn hoede voor allerlei situaties en mensen. Ik werd mij er ook bewust van dat ik alleen controle heb over mijzelf en niet meer over mensen of situaties om mij heen.

Lien, ik wil je enorm bedanken voor deze mooie reis en alle waardevolle lessen die ik heb geleerd. Ik krijg steeds meer vertrouwen en ik vertrouw er op dat ik straks op een plek uit kom waar ik wil zijn en dat deze lessen daarvoor nodig zijn. Ik weet zeker dat we elkaar nog gaan zien, dus tot snel!